O ve Fazlası

Yalnız kalmıştı,

Biraz da yılmıştı.

Sonbaharın renkleriyle,

Saçlarını boyamıştı.

Hayalleri vardı

Kimsenin anlamadığı

İnsanların rüya dediklerine

O dudaklarını kıvırırdı

Fazla konuşmazdı

Ama çok şey anlatırdı

Sesinde akan o nehre

Kim bilir kaç hayat kapılmıştı

Yanımdaydı

Bir yanım onda kaldı

Görüşürüz derken o gece

Görmediğim her sabah canım acıdı 

uyku

Bir nehir kenarında

Hafif nemli çimler

Sarılırken narin vücuduna

Uzanmış

İzliyorsun yıldızları

Damlalar dokunurken parmak uçlarına

Ay ışığı saklanıyor saçlarına

Gülümsüyorsun

Derken

Şaşkın bir bulut geliyor

Neredeyse kapatacak gökyüzünü!

Utanmasa düşürecek yüzünü

Fırtınalar kopmasın diye kalbinde

Bir rüzgar esiyor bulutun peşinde

ve sürüklerken onu uzak diyarlara

Bir kaç damla düşüyor yanaklarına

Öyle ya!

Kendini feda etti rüzgar

Dudaklarınla kulakların arasında

Bir fısıltı olmaktı niyeti

Ancak

O gölgenin yüzüne düşmesini seyredemezdi 

Bazen sevmek, gitmek demekti...

Şimdi

Yine akıyor nehir

Yine parlıyor yıldızlar gözlerinde

ve sen yine 

Gülümserken muhteşem gülümsemenle

Yavaş yavaş uyuyorsun

Uzaklardan bir esinti geliyor

Rüyalara uçuyorsun

köprü

İhtişamlı bakışlarının ardındaki sır

Yıldızlara fısıldadığın o sözler mi?

Öyleyse paylaş benimle de sırrını

Gözlerinde bir an parlamak, kül olmaya değmez mi?

Ruhunla tenin arasındaki okyanusta

Adına kalp dedikleri ülke beni ister mi?

Öyleyse "gel" de atlayıp geleyim en korkunç fırtınalara

Kalbinde bir dakika soluklanmak, bir ömür boğulmaya değmez mi?

Sesinde saklanmış ilkbahar havası  

Adımı söylesen bu kara bulutlar gider mi?

Öyleyse nefesim değsin nefesine bir gece vakti

Senin sesinden duymak hayatı, yaşamaya değmez mi?

bayram geldi bu akşam

Bugün bayram

Ve sen bugünden bile daha güzelsin

Cennetin kapısını çalsam

Verecekleri şekere benziyor gözlerin

Bugün bayram

Ve sen benim en tatlı hediyemsin

Yıldızları harçlık olarak toplasam

Üstüne bir de güneşi katsam

Yine de etmez bir parça tenin

Bugün bayram

Ve sen en nadidesisin çiçeklerin

Milyonlarca gül toplayıp içinde uyusam

Yine de çıkmaz senin tek bir dudak izin

koku

yine gecenin karanlığı düştü toprağa

yine bekliyorum o topraktaki mezarın başında

birkaç tane gül bir de menekşe bıraktım bu sefer

biraz da izmarit, yakışmasa da yanlarına

çok yakışırdı duman, senin gülen dudaklarına

sevdiğin o hikaye kitabını da getirdim bu sefer

sanki sonsuz uykudan geçebileceksin gibi rüyalara

okuyorum sayfalarını fısıltıya boyalı bir umutla

sevdiğin şarabı açıyorum bulutlar kaybolup ay açınca

bir yudum alıp gerisini döküyorum toprağa

ve yalvarıyorum

en azından tek bir damlasını ulaştırsın diye sana

saatler geçtikçe yeniliyor gözlerim yaşlara

hafifçe kıvranıp uzanıyorum yanına

senin kokunla uyumak yetiyor artık

ihtiyacım yok yaşamaya

sadece bir şişe şarap, birkaç izmarit

biraz da çiçek yetiyor nefes almama

terk-i diyar

ben de isterdim

gökyüzüm mavi

çayım keyifli

sevdiklerim yanımda olsun

hastayım

nasıl anlatayım

gözlerimdeki perde

örterken mavilikleri

ciğerlerimi yakıyor

çayın demi

bir sigara yakıyorum

ölüyorum

terk ettiğim sevdiklerim değil

diyarın kendisi

zar zor nefes alırken

nasıl gülebilirim

böyle somurtkan olmayı

ben de hiç istemezdim

ama

adım adım ilerlerken sonuma

ve biliyorken

asla ulaşamayacağımı sonsuzluğa

sana

nasıl inanabilirim

gün gelip ellerini tutacağıma 

yaşlanarak yaşayacağıma