seni yıldızlara benzetebilirim
veya elmasa, zümrüte yakuta
nehirlerle kıyaslayabilirim saçlarını
"ruhun cennetten kopan bir parça" diye
fısıldayabilirim kulağına
yere göğe sığdıramayabilirim seni
veya dağılırım bir yudum hatıran için zamana
ancak sen bunlar değilsin
en azından benim için
ne misin?
sağlam bir ip gibisin
düştüğüm karanlık kuyudan beni kurtarıp
tekrar hayata bağlayan
bir parça kömür gibisin
kalbimin buzlarını çözen sobayı yakan
bir yudum su gibisin
boğazımdaki tozlu yalnızlığı yıkayan
sen
bir tek sen gibisin
beni ben yapan
o yüzden böylesine değerlisin
yıldızlar söner
kurur nehirler
ruhlar kaybolur
susar saatler
ama sen
sen çözüldükçe
yandıkça
tükendikçe
kalbimde hep yenileneceksin
hep yeşereceksin...
