bırak

bırak düşeyim gözlerine

bırak yansın ruhum dizlerinde

atma beni sensiz gündüzlere

bırak beni, çürüyüp kalayım

kalbinin zaten kullanmadığın bir köşesinde

bırak rüzgarım dokunsun tenine

bırak dudaklarım iz bıraksın gecene

atma beni sensiz düşlere

bırak beni, bir iz olarak kalayım

tırnaklarının kırmızı nehirlerinde

bırak emanet edeyim aşkımı ellerine

bırak sarhoş olayım gülümsemende

atma beni sensiz iklimlere

bırak beni, çiçeklerini sulayayım

beni biraz olsun sevdiğin o ilkbahar bahçesinde

benliğin vedası

bu yolculukta mutluluğu aramıyorum

sevilmeyi  hak etmediğimi zaten biliyorum

eksik ve kusurlu varlığımdan

son bir hata daha yapmadan sıyrılmak istiyorum

artık intiharı düşünmüyorum

ben zaten bir ölüyüm

yalnızca iyi niyet taşlarıyla döşeli yolu geçip

cehennemde dinlenmek istiyorum

kimseyi suçlamıyor, kimseye kin gütmüyorum

kimsenin arkamdan üzülmesini de beklemiyorum

geriye bir kaç güzel anı, bir parça da özür bırakıyorum

ağlayarak geldiğim bu dünyadan, yalnızca somurtarak ayrılıyorum

fotoğraf

yalnızca bir an için seni gördüm

ömrümün geri kalan tüm anlarını sana gömdüm

sarhoş değildim fotoğrafına baktığımda

bir daha hiç ayılamadım, gözlerin ruhuma damladığında

bir an bile olsa sen vardın ya karşımda

işte o anda anladım

bu dünya güzel değil, ona güzellik katan sen olmasa

?

güneş, dokundukça tenine 

utançtan kızarırken 

ve kıvrımlı hatların

en sakin denizleri bile 

dalgaların esaretine sürüklerken

ben kimim ki karşı geleyim sana!

nasıl olur da kapılmam büyülü adımlarına

şarkılar bestelenir güzelliğine de

hep eksik kalır bir kaç nota

tanrının utanıp yaratmadığı sesleri

kim, nasıl bulsun bu uzun ve ıssız havalarda

güzelim

güzelim...

güneş gibi parlıyorsun yine

yenik düşmüş ruhlar, çekim gücüne

dönüyorlar etrafında sessizce

senden uzaklaşmak soğuk bir ölümken

bir adım yaklaşan...yanacak alevlerinde

güzelim...

ilkbahara acımamışsın yine

soluyor çiçekler, kokuna hasetle

intihar ediyor yapraklar, tenine değme ümidiyle

seni koklamak, bir ömürlük nefese yeğken

içine çeken basit adamları asmalı mahkeme emriyle

güzelim...

fırtınadan önceki sessizliksin yine

topluyorsun iltifatları, tanrıların bile duymadığı dillerde

ki dağıtmaya hazırsın hepsini, saçının bir hareketiyle

seni sana anlatmak, güzel bir düşken

bu düşü anlatacak bir sen olması.. 

senin kadar güzel, gerçekten