Hiçbiryer kendimden uzak gözükmüyor
ve kendimden kaçabilecek kadar uzak...
Hiçbir sebep beni mutlu etmeye yetmiyor
sanki her sebep bana oynanan bir tuzak
Gittiğim yerlere güneş doğmuyor
belkide sadece geceleri gezdiğim için
vazomdaki kara gül hiç açmıyor
belkide yaşamın sonunun... solmak olduğunu bildiği için
Ama asla bırakamam ruhumu bu yolculukta
kimse göremesede içimdeki boşluk değil bu koca sonsuzlukta
ne sahte gülümseyişler,ne sahte gözyaşları geçer ondan
bildiği tek şey yalan akmayacak yanaklarımdan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder