ruh ve beden

tavandan süzülüyor ruhum
sallanan bedenine dolana dolana
hafif açık kalmış gözlerini kapatıyorum
inerken gülümseyen dudaklarına
mor çok yakışmış onlara

dayanamıyorum asılı o tatlı hisse
dolanıyorum bileklerine
ve başlıyor..
la grande danse macabre

kahpe !

düşsem sormaz halimi

ölsem görmez kabrimi

sorsam bilmez haddini

bilmiyorum suç içkilerde mi

sevdim kahpenin birini

dizini döverken över kendini

insanı kovar, sevicem diye itleri

ağzına sıçılmadan bilmez kıymeti

bilmiyorum suç şiirlerde mi

kovaladım kahpenin birini

neylesin insanı, kriterleri belli

ona çok şey borçlu evrim teorisi

peşinden sazana doğru gidiyor ahali

bilmiyorum suç cinsimde mi

istedim kahpenin birini

senet imzalamış sanki cehenneme

beni dilim dilim göndermekte

herşey güzel de bide manak gibi gülmese

bilmiyorum ama suç sanırsam bende

zaten yarım gönlün var ne verirsin kahpenin birine!

hiç

yaşadığın yer değil
güldüğün an değil
sevdiğin insan değil
içtiğin şarabın rengi değil
gördüğün rüyalar değil
öptüğün dudaklar değil
okuduğun günler
yazdığın geceler değil

sen bunların hiç biri değilsin

kalbimde yaşadıkça
gülen resmine baktıkça
sevmediğini haykırdıkça
sarhoşluğuma sebep oldukça
bana rüyalar kadar gerçek kaldıkça
dudaklarından dökülecek iki kelimeye mahkum olunca
gündüz olup
gecelerimi okuduğunda

sen herşeyin içine hapsolmuş
koskoca bir hiçliksin

ses siz

hayattan beklediğim herşeysin
neden seni beklemeyeyim
ben hayal kurmayı çok severim
neden seni sevmeyeyim
ben bile uzak düşmüşken kendime
neden seni özlemeyeyim

atsın istiyorsan şu işe yaramaz kalbim
izin ver, birkaç gece daha üşüyeyim
biraz daha umutsuzca seni düşleyeyim