üç elma

masal bitti

cennetten kovuldu üç elma

biri zehirliydi

ölüm kadar güzeldi

yalan bahçesindendi biri

parlaktı rengi, çürümüştü içi

aşık olmuştu bir diğeri

zehri sevmişti 

çürümeyi göze alıp, tanrının sofrasını terk etmişti

derken

başladı yeni masallar

krallar öldü, delirdi sultanlar

kötü kraliçelerine ihanet etti avcılar

ve başladı zehirli elmayı övmeye yalancılar

öyle ya

ölsün prenses kaçmasın huzurlar

parlak elbiseli, çürük kalpli insanlar

el ele verip o güzel zehri şımarttılar

yanına da eş diye yalan elmasını koydular

yalvardı aşık elma

"yalvarırım inanma onlara

senin zehrin ialçtır bana

var git kimi seversen onun dudaklarına

yeter ki çürük bi elmaya kanma

güzelliğini kimse anlatmaz artık masallarda"

ve alay etti yalancı elma aşıkla

"dillere destan olucaz onunla

presesler diz çökecek bi kere onun tadını alınca

güzelliğini bi sen varken ne yapsın

alt tarafı biraz tatlı bi elmasın"

gülümsedi zehirli elma

kanmıştı bi kere çürük sözlerin parıltısına

aşığı öldürmeyi tercih etti, aşkı yaşatmaktansa

"sen de kim oluyorsun çürü sen de

bu güzelliğe katlanamayanlar gibi ölümü dile"

ayrıldı yolları

ama tutmadı güzel elmanın planları

kim tattıysa zehrinden

yine sevdiği kurtardı onu ölümden

biraz daha çirkinleşti her ısırıkta

güzelliği bitti, zehiri kaldı sonunda

ve öyle anıldı artık masallarda

kendine kanacak birini hep buldu yalancı

derken zehirli elmayla bir gün karşılaştı

selam bile vermedi.. artık onunla işi bitmişti

yanından geçip şarlatan ellere verdi çürük yüreğini

ayrılmıştı yolları

ama aşık elma hep gözledi o yolları

zehrini son birkez görmek istedi, ve aşkını..

sonunda ona en çok benzeyen şeye kapıldı

fakir bir çocuğun üstüne kendini yuvarladı

o dişlerde koparken, son bir kez geriye baktı

zehirli aşkı ordaydı