ipim koptu
ağaç kurudu
celladım uyudu
gece oldu
ay doğdu
idam sehpam...gülüyordu

dizlerimin üzerine düştüm
ölemeyecek kadar kötüydüm
yaşayamayacak kadar aşık
sevilmeyecek kadar karışık

maviydi bir zamanlar hayat
şimdi kalbimin her atışı siyah

tanrı vardı ve melekleri..
onlar bize sahip çıkardı
söylesene şimdi
ruhum hangi cehennemde
ne zaman böylesine yandı

kopmuş tırnaklarım, kör gözlerim
koştuğum idamı bile beceremedim
sanırım bu hayattan çok şey istedim
ya onunla hayat..ya ölüm dedim
inanç mı ?
gücün yetmezdi tanrım, bilemezsin!
istediğin kadar yarat, asla kaybetmezsin
işte bu yüzden çektiğim acıyı anlayıp
ölümü bana vermeyi düşünmezsin

http://fizy.com/s/1gylkn