başlangıç değil
beden değilsin
ruh değil
yağmur değilsin
güneş değil
ışık değilsin
karanlık değil
çiçek değilsin
böcek değil
şair değilsin
şiir değil
hüzün değilsin
neşe değil
gökyüzü değilsin
deniz değil
sen
sadece sen'sin
sonun olduğu yerde başlangıç olur
kötülüğün başladığı yerde beni korur
ellerini tutamazken kalbe dokunur
bedeninde ruhumu kavurursun
ıslanmıyorum sana koşarken yağmurda
yanmıyor ellerim artık sıcak sularda
güzelliğin bir başka karanlıkta
ve karanlık hiç yok sanki uyurken kollarında
batmıyor ellerime dikenler ellerini tuttuğumda
kanamıyor gözlerim sana baktığımda,
zerhir dolanmıyor aşıkken ilk defa kanımda
okudukça duygularını satır satır parmak uçlarında
lanet ediyorum aşkı küçük gören şiirlerin yazıldığı anlara
ve bilirsin keyifsiz olurum bazen
işte ne güzel yetişiyorsun o zaman
geri geldiğinde gülümsemem
anla..mutluluktur hüzün yanında yaşandığı zaman
sen
sadece sen'sin
hem hiçbirşey
hem de herşeysin..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder