beyaz
bunlar ne bulut
ne de cennet
bu deliliğimin sarayı
bu yalnızlığın tacı
hükümdar da benim
tüm ihtişamımla
tiksindiğim
hatta korktuğum köle de
benim
ağlamak istiyorum
zevk alıyorum gözyaşlarımın
tuzlu
huzurlu tadından
acıma bana
bir çivi de sen çakacaksın tabutuma
sen değil misin
toprağımdan bir parça
üzerime örtülen
beni öylesine seven
bana maviyi göstermeyen
öldüğüm zaman
kendini düşünüp üzülen
ki sana hep haykırmadım mı
bendim bu sonu isteyen
beyaz
parmaklarım kırık
damlatsam kanımı
renk gelir mi hayatıma
doğru ya
kırmızıdan da sıkılmıştım bir ara
beni sevmeni hiç istemezdim
ne mavi ne kırmızı
sen hiçbiri değildin
benim deliliğim beyazdı
sen topraktın
ben sende yok olmak istedim
sen beni var ettin
ve şimdi
üzerimi ört
beklemeyelim bunun için yılları
hem ben daha çok severim
yer altındaki yılanları
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder