sevmeseydim bir vakitler seni, 
acaba sevebilir miydim 
bu vakitler sevdiğimi
öğrenemezdim 
neler yalan 
ne gerçek, 
neler öldürür, 
neler geçecek
öyle ya 
neden yağar yağmur, 
neden ölür çiçek, 
bilmezdim insan denen varlığa
ne fazla gelecek
bi

gece biterse

yıllar önce
yine bu gece
gitmişti
gece hiç bitmedi

yıllar sonra
bu gece
ölüp gittiğimde
kimse bulmasın beni
kimse hatırlamasın
gün doğduğunda
sen dönersen
biliyorum
anlayacaksın
miden bulanacak önce
sonra ağlayacaksın
lakin
o gecenin sonunda
işte
yine benimle olacaksın

pardon

çok mu üzdüm seni

yetemedim mi bir türlü

başına ağrılar mı soktum

inatçının teki mi oldum

pis miydi tırnaklarım

yemek seçmeme mi bozuldun

yoksa çok yememe mi

fırladığında gömleğimin düğmesi

gülmüştün halbuki

neyse bu olmadı hiç mesele

ciddi olamam uzun süre biliyorsun

belki de bu yüzden gidiyorsun

bu anlayışsızlığım mı ayırdı bizi

çok düşünüdüğümden yakınırdın bazem de

sevmedin hiç sevdiğim müzikleri

saçma bulurdun sevdiğim çoğu şeyi

kendini bile

bu kadar sevilir mi derdin

bu muydu yoksa derdin

çok mu özledim seni

içinden siktiri çekmek mi geldi

beni sırıtırken gördüğünde

ben seni uzun zaman sonra ilk gördüğümde

sorun neydi hala bilmiyorum

belkide bu yüzden

seni hala sorumsuzca seviyorum

Stromae - Formidable (Paroles)

lea

binbir gecenin çiçekleri

saçlarında açabilseydi

okyanusların deli mavisi
gözlerinde sakinleşecekti

yansaydı cehennem, güzelim kalbinde
yazılsaydı en güzel şarkılar ismine

veya
sadece
herhangi bir gecenin
uykusunda
rüyanda mavilikler
uyanabilseydin
ateşler içinde
kalbinde  sessizlik
kederim hafiflerdi biraz
seni sevmenin ta kendisiydi
sana uzak kalmak
fakat
yakınlaşmak olmamalıydı
kör gecenin bir vakti
elimde şarap
yırtık pırtık gözlerle
mezarında uyuklamak

veya
sadece
hayatta olabilseydin keşke..

Andrea Bocelli - La Vie En Rose ft. Edith Piaf

ihtiyar

yaşlandım
tutmaz oldu ellerim
görmez oldu gözlerim
bilmiyorum hangi yol
nereye çıkıyor
hangi duraktan yolum eve varıyor
unutkanlık
öylesine lanet
hangi sigaradan içerdim
içtiğimi kimlerden gizlerdim
köşe başlarında sızıp
saat başlarında kimi özlerdim

yaşlandın mı sen de ?
uzak bir şehirde
bir yabancı gibi
hiç yolumu gözledin mi
kaybettiğim yönlere bakıp
en acısından küfrettin mi
sigaramdan aldın mı hiç
çektin mi ya bir nefes
öldün mü yoksa

ben öldürdüm kendimi çoktan
mayısın alelade günlerindendi
galiba beşiydi
yılı hatırlamıyorum
önemli değildi
yaşlanmak
hele daha yirmi beşindeysen
ölmekten beterdi

Sexion d'assaut - Désolé

4

ölmek istemek
normal geliyor artık
seni özlemek
saçma

boşver

sen de gittin
sevindim
yeterli
birimizin üzülmesi
gereksizdi
bu saçma ilişki
.
.
güzeldin
sana hiç yalan söylemedim
kötü söz de etmedim
ne gerek vardı
anlaşmazlıklar
doğamızda vardı
bunu sevmiştik belkide
yoksa ne anlamı vardı
güzel bir çift göz
beni böylesine yakmazdı
.
.
amacım yok hayatta
artık öylesine dolanıyorum
sen mutlu say beni
ben herkesi böyle kandırıyorum
bir gülümseme yetiyor
gülümseyince kimse umursamıyor
ben de
sevmek için kendimi
senden bir parça ayırdım
geri kalan ne varsa
fotoğraflar, anılar..
çöpe attım
.
.
hasta oldum
üşüdüm
karlarda oynadığımız geldi aklıma
ağladım
üşümeyi sevemedim bir tek
senden sonra da hiç ısınamadım
komik değil mi
değil işte
boşver

kaç

kaç sene oldu
unuttum diyeli
kaç sevgili dolandı kollarıma
hasretinle sarmaş dolaş
sarhoşluğun dibini göreli
kaç şişe bitti
o şişelerde
kaç şiir eskidi
kaç rüya gördüm
seni görmeyeli
kaç kez öldüm
kaç bin hatıraya gömüldüm
kaç renkte kör oldum
sana benzettiğim
kaç adımda kayboldum
seni terk ettiğim

bir garip biz

çürüyoruz
gülümsüyoruz
farkına varmadan
yitiyor
bile bile
bitiriyoruz
aşk bu değil diyorlar
bizi sevmezken
beğenmezlerken
sevgiyi anlatmaya çalışıyorlar
saçmalıyorlar
ki
sevmek sevişmek mi?
nefret etmek
korkmak
çıldırtmak
çürümek
bazen özlemek
sevmekten sayılmaz mı?
o halde bu bizdeki şey
ne?
hangisi ?
mutlu olmadan
sevemez miyiz birbirimizi
evet
ölmek istiyorum bazen
görmek istiyorsun sen de
değil mi
affetmen için beni
ölmem gerekli
affettiğinde
bitecek bu sevgi
sonra..
artık çürümeyeceksin
güzel kokular içinde
gülümseyeceksin
belki aşık bile olursun
ama asla
sevemeyeceksin
sana bunu yapamam
üzgünüm
senden nefret ederken
senden kopamam

biz çok yanlış anladık

tanrıya olan aşkı
yaktı şeytanı
cehennem oldu
korktuk ondan
gidince anladım
ben
senin şeytanındım
sensizlikte
tanrıya hiç tapınmadım
elimde biraz
yalnızlık hep kaldı
boşlukta aşk
güzel bir şarkıydı

beş dakika

beş dakika daha
uyusam
sen olsan yanımda
gözlerimi açtığımda

duysam kokunu
değse saçların kalp atışlarıma
nefesini bıraksan karanlığa
yıldızlarla dolsa oda
dudaklarımız yansa
dursa dünya
dönsek birbirimize

bir daha hiç uyanmasam
hayat tamamdır bana
sana dokunmak
ulaşmaktır sona
en güzel son
sonsuzluk olur
en derin uykuda

sorun

yalnızlığım mı delirtti beni
yoksa
delilik mi yalnızlığa itti
unuttum
çok eskidendi
tanrı vardı
biraz da esinti
güzel bir ses gibi
hatıralar gibi
birisi vardı
olması gerektiği gibi
severdim onu
sevmek güzeldi
acıtırdı
acı güzeldi
kahve gibiydi biraz
elleri sıcaktı
sıcak yakardı
yanardık
uyku tutmazdı
uyutmazdı
sonunda
dudaklarım değdiğinde
güne iyi başlardım
umursamazdım
uzaktı yokluğu
şimdi sadece uzak kaldı
yokluğu bir yerlerde
delirdim
unuttum
tamam
sustum

iki

mutlu bile olabilirdik
.
.
seni düşünürken
sensizlikte yaşarken
balkonunda açan çiçekleri
ve o güzelim şehri çizerken
içimden bu geçiyor
nihayetinde bilmiyoruz ikimizde
ne olurdu ikimizle
akıllanır mıydım ben
güvenir miydin sen
sarhoş mu olurduk
güler miydik bazen
ağlamamın tek sebebi olur muydun
güzelliğinle beni
konuşmak gelir miydi içimden
dıuyunca seni
keşke diyorum ki bazen
keşkelerle geçmeseydi ömrümüz
birbirimizi severken olsaydı
ölümümüz
bitmeseydik
belki
ufak bir ihtimal
mutlu bile olabilirdik

kısa

renkli yalanlar çiziyorum duvarlara
uçsun kuşlar,
sen de dönme artık bana
terk edilmiş bir rakı sofrasında
bir damla keyiftik zaten en fazla

üşendim

taktı güneş gözlüklerini
hava buz gibiydi
alay eder gibi
dudağında ruju
en sevmediğim rengi sürdü
son kez dudaklarıma
sever gibi
nefret etti o son bakışıyla
gözlerimi açamadım sonra
uyumak güzel değildi aslında
veda etmek zor geldi
üşendim
her zaman üşenmiştim
bir kez bile
seni seviyorum dememiştim
doğum günlerinde
eve hiç gelmemiştim
zor değildi terk edilmek
gözlerimi tavana dikmişken
böyle kalabilirdim
zor değildi terk etmek
kurtulmak hastalıktan
mutlu bile edebilirdi
mutlu olabilirdi
gülümsedim
tükürmek istedi yüzüme
değmezdim
ama o
mutlu olabilirdi

hafifçe kapattı kapıyı
böylece
giderken götürmüştü kibarlığını

üşenmiyordum ilk defa
düşecektim bu defa peşine

ve çıktım çatıya
en sevmediğim rengin tadı
karışırken kanıma
son kez gülümsedim
mutlu olabilirdin

çöl

bilemezdin seni üzmekti kendime nefretimin şiddeti
sırf mutlu olasın diye gülerdim ya bazen
gücüm tükendi
bir değiliz ki
iyi değilim 

13

uyandığımda geceydi

kim bilir rüyamdaki isim kimindi

sersem sersem bakıyordum aynadan 

hadi biraz dolaş dedim sonradan

ve gönderdim seni 

kim bilir hangi isimlerin yanına

uyuyamadım sonra

kokuyordum galiba 

korkmuyordum ama

saat üçü geçme hevesindeydi

seni her an sevebilirdim tekrardan

çıkmalıyım dedim arkandan

karanlık gecede takılırken ayaklarım

kedi köpeğin rızkına

garip anlamlar yüklüyordum istanbul'a 

otobüs durağında beklediğim otobüsler değildi

yine de gelmedi

sigaram bitince döndüm evime 

benim bitmemi mi beklemiştin sende..