yalnızlığımızın anca üzerini örtebiliriz,
veya üzerine kahve dökeriz,
bazen bir şarkıda
veya bir şiirde,
bazen bir insanda
veya hikayede
yalnızlığı kaybetsek de
onun bizi en son durakta
sabırla beklediğini biliriz,
yine de yürürken o son durağa,
belki bir kaç güzel söz gelsin ister
insan rüzgarlarla ruhuna
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder