kalbim bile
konuşmuyor artık benimle
bu öfke
bu çaresizlik sonumu getirmekte
kulaklarımda çınlayan bir gece
bir uğursuzluk var geleceğimde
korkuyorum
ya yaşamak bu değilse
bir çıkış yolu
bir uçurum varsa
aklımın almadığı düşüncelerde
her şeyin suçlusu ben miyim
çürüyüp giderken benliğim
körelirken gözlerim
düşlerime saplanan binlerce iğne
beni uyutmuyor yine bu gece
yoksun değilim
yok olmanın eşiğinde
sızıp kalmış bir evsizim
kimliğimden ötürü
kimsesizim
sensizsiğin çığlıkları içinde
sessiz bir deliyim
hepsinin de ötesinde
hiçliğin tam içinde
mazeretsizim
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder