bir gün bile kaybolmamışken kokusu
her iplik geçişinde sanki bir sigara yakmış
yeşil, gri sarıp sarmalıyor bıraktığı boşluğu
ne zaman ?
ben sallanıp yaşlanırken bir köşede
o yatarken en sevdiği çiçeklerin dibinde
ne zaman ölüm soğuğu saracaktı bedenimi
onun o güzel hırkasını giyme vaktim gelmedi mi?
neden?
sadece kuru ve soğuk bakışlarımı sunmuşken ona
ısıtırdı varlığımı dudaklarının hafifçe kıvrılmasıyla
şu hayata ilk güldüğüm gün yanımdaydın
neden her gece ağlarken bir kere bile elimi tutamadın?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder