benden güzel sözler bekleme
hepsini yitirdim seni gördüğümde
binlerce elmas saklıydı aklımda
meğer
altı üstü çakıl taşıymış onlar
gönüllüce yaşadığım zindanımda
yaşayıp gidiyormuşum yalanlarla
gerçekler
ah şu kaçtığım gerçekler vurdu yüreğimi
güneş olup pencereme vurduğunda
benden umut dolu sözler bekleme
delirsem de o güzel bakışlarına
orada beni görmediğini bilecek kadar aklım başımda
yaşayıp gidiyordum kendi boşluğumda
umut yoktu zira umutsuzluk da
küçük bir hayat kurmuştum mutlak yoklukta
yalandan gülüyor
inanmadan ağlıyordum ara sıra
ne zevk vardı hayatımda
ne de acı çekiyordum olmayacak olanların olasılıklarında
ne mi oldu sonra
attım kendimi hayatımdan, boşluğumdan
sırf bir nefes daha yakınlaşabilmek için sana
itiraf etmem gerekirse
hiç kapılmamıştım umuda
ama bu kadar da düşmeyi beklemiyordum umutsuzluğa
olsun
en azından artık beni tanıyorsun
ikimizden biri mutlu olacaksa
onun kim olacağını da biliyorsun
bu da mutlu etmezse seni
bir şarap ve bir geceye bakar
umuduma değilse de umutsuzluğuma yoldaş olursun
