bekleme

benden güzel sözler bekleme

hepsini yitirdim seni gördüğümde

binlerce elmas saklıydı aklımda

meğer

altı üstü çakıl taşıymış onlar

gönüllüce yaşadığım zindanımda

yaşayıp gidiyormuşum yalanlarla

gerçekler

ah şu kaçtığım gerçekler vurdu yüreğimi

güneş olup pencereme vurduğunda

benden umut dolu sözler bekleme

delirsem de o güzel bakışlarına

orada beni görmediğini bilecek kadar aklım başımda

yaşayıp gidiyordum kendi boşluğumda

umut yoktu zira umutsuzluk da

küçük bir hayat kurmuştum mutlak yoklukta

yalandan gülüyor

inanmadan ağlıyordum ara sıra

ne zevk vardı hayatımda

ne de acı çekiyordum olmayacak olanların olasılıklarında

ne mi oldu sonra

attım kendimi hayatımdan, boşluğumdan

sırf bir nefes daha yakınlaşabilmek için sana

itiraf etmem gerekirse

hiç kapılmamıştım umuda

ama bu kadar da düşmeyi beklemiyordum umutsuzluğa

olsun

en azından artık beni tanıyorsun

ikimizden biri mutlu olacaksa

onun kim olacağını da biliyorsun

bu da mutlu etmezse seni

bir şarap ve bir geceye bakar

umuduma değilse de umutsuzluğuma yoldaş olursun