Hermes

pardon hanımefendi

zarafetiniz dikkatimi cezbetti

lakin yere düşürmüşsünüz gölgenizi

kıskandığımdan değil de teninize dokunan güneşi

izin verin saygıyla takip edeyim sizi

gölgeniz bile o kadar kıymetli ki

basmasın üzerine dikkatsiz birileri

lütfen böyle güzel bakmayın bana

sonunda yenik düşeceğim aşkınıza

zaten zar zor duruyorum ayakta

-ki alışkınımdır normalde sarhoşluğa 

ve hatta ben dayanmıştım en şiddetli kasırgalara

şimdi dağılıyorum saçlarınızın en ufak savruluşunda

ah, evet esas diyeceğimi şimdi anımsadım

bu şiir size yazılmış, Afrodit'in ellerinden zor aldım

kendisini biraz kıskanmış da sizi, ne yapalım..

güzelliğinizi tanrılar abartmış, ben sadece anlattım

ben bir haberciyim, siz müjdeli bir haber gelin artık yola çıkalım

siz düş diyorsunuz, ben cennet orta yolda buluşalım

cennette görülen en güzel düşe sizin adınızı yazalım

düşün

biliyor musun

seni özlemek de güzel

her nefeste rüya görmeye eş değer

hayalinle yaşayabilmek

ilk baharda açan 

o ilk papatyaya yaklaşıp

senin kokunu anımsayabilmek

güzel şey

yaşadığın şehrin rüzgarında üşümek

özlemeseydim seni

ve yazmasaydım bu şiiri

ne kadar boşa yaşamış olacaktım

bir düşün

sana aşık olmasaydım

bu özlemin yerinde duracaktı

gözlerin kadar derin bir hüzün

düşünceler ve kayıp suçlu

bazen dalıp gidiyorum uzaklara

bulutlar ilerliyor böyle ağır ağır

bir rüzgar esiyor, sigaram harlanıyor

soğumuş kahveme bakıyorum

üzerinde damla damla karanlık

işte o zaman dokunuyor yalnızlık

bazen bir filmde seyrediyorum seni

bazen bir nakaratta çalınıyorsun aklıma

bir kitap okurken, yenilirken uykuya

zafer ve zarafet ile giriyorsun rüyama

konuşmuyorum, yalnızca izliyorum seni

kalbime gizlediğim kelimelerin üzerinde dans etmeni

bazen kayboluyorum denizin ortasında

gökyüzü sürtünürken masmavi sulara

bir şimşek çakıyor zayıflamış aklımda

kaybolmadığımı fark ediyorum aniden

yalnızca unutulup yitmiştim senden

ve bir daha dönemeyecektim bu derin sensizlikten 

 

bu itiraf ulaşırsa sana bil ki

sadece bir kez daha tutabilmek için ellerini, öldürdüm özgürlüğü

şahitlerim yok tek başıma işledim bu suçu elimdeki aşkla

inan, bir kez bile pişman olmadım seni sevdikten sonra

...

 

vampir

gece göğe baktığında

gördüğün karanlık, benim

üşüyen ellerini ısıtmak için 

o üflediğin nefes, benim

uzak yollar aştıktan sonra

içtiğin ilk sigaranın dumanı, benim

konuyu değiştirip atladığın

o kimseye söyleyemediğin sır, benim

içinde bir yerlerde yanan

yandıkça seni azdıran ateş, benim

sevgi sözlerini hapsettiğin dudaklarını

hafifçe aralayıp kasvetle öpen, benim

vururken çırılçıplak bedenine berrak sular

seni kana kana emen vampir, benim

kedi

gözlerim boş boş bakıyor

senin olmadığın uzaklara

sarhoşluk bulutları dağılıyor

kanım karışırken şarabıma

adını fısıldıyorum son bir defa

morarmış dudaklarımla

bir yanım ölüme kucak açıyor

bir yanım hazır değil kurtulmaya

derken kapımı çalıyor birisi

gülümsüyorum

insan olarak başladığım bu hayatı

schrödinger' in kedisi olarak noktalıyorum 

 

yalnızlık sonrası son söz

eskiden yalnızdım

yalnızlık kolaydı

güneşin sessiz vedasıyla

gökyüzü perdelerini kapatınca

ağzımda ucuz bir sigarayla

alkışlardım bu koca hiçliği

ne kadar beğensem de

asla özlemeyeceğim saatleri

eskiden yalnızdım

yalnızlığı yazardım

bazen güzel bir kadının gidişinde

bazen siyah beyaz bir filmde

ama en çok da titreyen ellerimde

yalnızlığın nasıl dokunduğunu anlatırdım

sonra bir kadeh şarap alıp

onun şerefine kaldırırdım

öyle ya

kimse yokken yanımda

yalnızlığım vardı

belki dar ağacında asılıydı

belki de sağırdı

ama biliyorum

o hep başucumdaydı

şimdi 

yine yokluk kol gezerken hayatımda

artık yalnız değilim

beterim

artık sensizim

geldiğin gün terk edildim

ya da aldattım yalnızlığı

artık umurumda değil

alıştığım hiçliğin dışındayım

önceden de nefes almayı sevmezdim
ama şimdi yanıyor ciğerlerim

iki dakika seni görsem

mutlu olacak gibiyim

sanırım delirdim

ondan bu aşık hallerim

belki de yalnızlığı hiç hak etmemiştim

nihai kaderim sendin

belki de

ben ikinizin arasında

birbirinize atıp durduğunuz

akılsız bir oyuncaktan ibarettim

yine de

seni tanımayı

milyarlarca yıldıza

veya ömürlük yalnızlıklara değişmezdim

sen tanrıçam

ışığım

sen umudum

yok oluşum

seni senden uzakta

yalnızlıktan bile uzakta

çok ama çok seviyorum

bırak

peşimdeki hayalet

artık acı bana

bırak düşeyim uçuruma

parçalansın bedenim

nasıl olsa bir işe yaramıyor

onu özlemekten başka

çekme artık beni yanına

görmüyor musun?

ne kanım kaldı geriye

ne de ruhum, bu çorak hayatta

nefes bile alamıyorum artık 

onun adını anmadığım anlarda

bırak yatayım artık bu mezarda

ona hasret olanların yanında

bir diğer olarak kalmaktansa

yitip gideyim değersizlik ırmağında

peşimdeki hayalet

umut diyorlar ya sana

unut diyorum beni

gelme artık aklıma

burada tek bulabileceğin delilik

aşkım gömülü altına

yok olmayacak bir güzelliği

içimde yaşatamam

anla...