4 Mayıs 2024 Cumartesi

yalnızlık sonrası son söz

eskiden yalnızdım
yalnızlık kolaydı
güneşin sessiz vedasıyla
gökyüzü perdelerini kapatınca
ağzımda ucuz bir sigarayla
alkışlardım bu koca hiçliği
ne kadar beğensem de
asla özlemeyeceğim saatleri

eskiden yalnızdım
yalnızlığı yazardım
bazen güzel bir kadının gidişinde
bazen siyah beyaz bir filmde
ama en çok da titreyen ellerimde
yalnızlığın nasıl dokunduğunu anlatırdım
sonra bir kadeh şarap alıp
onun şerefine kaldırırdım

öyle ya
kimse yokken yanımda
yalnızlığım vardı
belki dar ağacında asılıydı
belki de sağırdı
ama biliyorum
o hep başucumdaydı

şimdi 
yine yokluk kol gezerken hayatımda
artık yalnız değilim
beterim

artık sensizim

geldiğin gün terk edildim
ya da aldattım yalnızlığı
artık umurumda değil
alıştığım hiçliğin dışındayım

önceden de nefes almayı sevmezdim
ama şimdi yanıyor ciğerlerim
iki dakika seni görsem
mutlu olacak gibiyim
sanırım delirdim
ondan bu aşık hallerim
belki de yalnızlığı hiç hak etmemiştim
nihai kaderim sendin
belki de
ben ikinizin arasında
birbirinize atıp durduğunuz
akılsız bir oyuncaktan ibarettim

yine de
seni tanımayı
milyarlarca yıldıza
veya ömürlük yalnızlıklara değişmezdim
sen tanrıçam
ışığım
sen umudum
yok oluşum
seni senden uzakta
yalnızlıktan bile uzakta
çok ama çok seviyorum

Hiç yorum yok:

sana bakıyorum

yine toplamışsın kara bulutları üzerine kaçışacak hepsi aslında bir savursan eteğini yine biriktirmeye başlamışsın yağmurları gözlerinde kap...