bir zamanlar
hislerim vardı
onlar benim gün ışığım
onlar benim karanlığımdı
sözlük anlamını bilmezdim mutluluğun
yada resmini çizemezdim huzursuzluğun
ama yaşardım
yaşadıkça da iyi kötü bir tat alırdım
sonra
zamanla
birer birer kaybettim
önce anılarımı
sonra duygularımı
o yüzden ki
ne sizin kadar isyan edebiliyorum rüzgara
ne de gülümseyebiliyorum
kulaklarımı ağrıtan kahkahalar arasında
kendimce iyi kötü birkaç kavram uydurdum
onlara uyup gidiyorum
artık uyanmayacağım o güne kadar
sadece uyumayı planlıyorum
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder