aleah

güneşin gölgesinde

karlar yağardı dudaklarımıza

hem gülümser

hem öpüşürdük

tutulurdu güneş saçlarında

tutunurdu hayat omuzlarıma

iki sevgili fısıldaşırdık 

iki elma, sonsuzluk ağacında

.

.

sesin gitti önce

dost oldu mezarlık kuşlarına

saçların soldu sonra

gözlerin karışırken sonbahara

ayırt edemedi kimsecikler

yitip gidenler gülümsedi

o günden sonra 

ikimizi de kimse görmedi