eziliyorum
mavi göklerin altında
sahte bakışların ardında
sahte zamanların zarfında
geriye dönmek değil
sonuna gitmek isterdim
ölüm döşeğinde
bunamış zihnim
ismini zikredip dururken
derin bir oh çekmek isterdim
tükeniyorum
eziyet, kan olup tutuşuyor içimde
karanlık, ipsiz sapsız bir mahallede
yürüyüşe çıkmış gibiyim
bir yanım dönmek isterken eve
bir yanım maktul olma peşinde
mutlu etmek değil
mutlu olmak isterdim
bir günlüğüne de olsa
tüm pişmanlıklarımı
aynada bırakmak
bir otobüs bileti alıp
geri kalan günleri terk etmek isterdim
hastayım
farkındayım
kimsenin elinden bir şey gelmez
bin bir emekle inşa ettiğim bu cezayı
benden başka kimse çekemez
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder