sadece yürüyordum
biraz üşüyor
biraz sallanıyordum
umursamıyor
adımlıyordum
bir günü daha öldürüp
yeni kurbanıma uyanacaktım
saat takmamıştım
kim sayıyordu ki artık
ruhuma saplanan anları
uçsuz bucaksızdı
değil mi?
tüm o çarpan kalpler
yanımdan geçip giderken
ve ben
her birine kulaklarımı tıkamışken
kim kestirebilirdi zamanı
hayatım çok ama çok basit
bir göz yanılmasıydı
bir gülümsemeyle
her şeyin iyi gittiğine
tüm seyirciler inanırdı
bir anı fazlası
bir adım sonrası
bir renk çarptı gözlerime
bağı çözüldü esaretimin
bir adım sonrası
tozu uçuştu kalbimin
bir adım daha
ve bir adım
tükenirken hayatım
ilk defa heyecanlandım
adımı hatırlayamadım
adını soramadım
adım adım
yandım
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder