aşk, iki nefesin karşılaşması değildi
sonsuza kadar sürecek bir ıstırap rengi
ve işkence izlerinin mükemmel bir portresiydi
her gece parça parça kanayıp
her sabah dirilmekti
için ölse de ölemezsin
ölümden aciz bir bedenin
tek sahibine aşıksan
ancak yaşadığına inandırabilecek kadar gerçek birisin
dem dem uyuşurken geleceğin
"keşke" diyemezsin
bir kere aşkın köpekliğine soyunduysan
bir daha ne insanları, ne de kendini
sevemezsin
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder