karanlığın hangi rengi bu bakışların
hangi rüzgarın dişleri geçmiş ruhuna
nefeslerin öylesine anlamsız ki
bilmiyorum hangimiz çıkabilir yarına
dalıp gittiğin bu boşluk hangi tanrının
peki bu kaçıncı cehennem oldu yandığın
her seferinde "bu son" diyip kendini kandırdığın
bu hangi son, sonsuzluğuna adadığın
daha ne kadar üzülmen gerekecek
daha ne kadar direneceksin uykuya
umursamaz bir mevsim geçişinde
kaldırımda açan bir papatyaydın sonuçta
halen direniyorsan anlamaya, kulağını daya yağmura
"dünya çok büyük,
ve sen bir an için vardın hayata
o an için farkına varamazdı kimse
kıyametin, kopartılan bir çiçeğin suretinde doğduğuna"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder