düştüğüm bu kör kuyudan çıkamıyorum
paramparça ciğerlerim
artık nefes alamıyorum
çırpındıkça kayboluyorum
çığlık çığlığa aklımı yitiriyorum
üşüyor kalbim
artık yaşamak istemiyorum
şuursuzca yalvarıyorum
evime, kimsesizliğime dönmek istiyorum
kapanıyor gözlerim
artık vakti geldi, biliyorum
...
evet, sonumda, en sonunda deliriyorum
seni halâ sevsem de sevdiğim seni hatırlamıyorum
gülüşünü, sesini, ruhunun asaletini elbet özlerim
ama özlemim bir delilik dağının ardında kaldı, aşamıyorum
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder