teşekkür

böyle mi bitecekti hayatım

yüzümde yalandan bir gülümseme

zihnimde antidepresan yaraları

kurtulamadığım bir gerçeklikte

herkesi ne de güzel kandırırdım

çok uğraştım, kimseye yaranamadım

çok dinledim, kimseye anlatamadım

dün seni seven adam, bendim ama

bugünkü beni sevecek bir kişi bulamadım

belki kör oldum, 

belki de çıldırdım

artık inan bilmiyorum

eski bir şiirdeki 

o çıkmaz sokakta vurulan adam gibi

sarhoş ve ölü olmayı arzuluyorum

ama yaşamak zorundayım

ve böylece 

bu kabullenişle

son buluyor hayatım

bir daha duyar mıyım sesini?

sanmıyorum

bir gün bulur muyum kendimi

inanmıyorum