yüzümde yalandan bir gülümseme
zihnimde antidepresan yaraları
kurtulamadığım bir gerçeklikte
herkesi ne de güzel kandırırdım
çok uğraştım, kimseye yaranamadım
çok dinledim, kimseye anlatamadım
dün seni seven adam, bendim ama
bugünkü beni sevecek bir kişi bulamadım
belki kör oldum,
belki de çıldırdım
artık inan bilmiyorum
eski bir şiirdeki
o çıkmaz sokakta vurulan adam gibi
sarhoş ve ölü olmayı arzuluyorum
ama yaşamak zorundayım
ve böylece
bu kabullenişle
son buluyor hayatım
bir daha duyar mıyım sesini?
sanmıyorum
bir gün bulur muyum kendimi
inanmıyorum
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder