her geçen dakika
artıyor yalnızlığım
bugün dünden daha fazla
yarında daha az karanlığım
umudum yok
bana dokunmaz ışığın
yine de
batan bir geminin
ölüme sürüklenen kaptanı
nasıl bakıyorsa uzaklardaki o fenere
ben sana öylesine aşığım
çaresizce
bir fırtınanın tam ortasında
sessizce
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder