ne ara böylesine sevdim
ne ara aklımı sende yitirdim
bir gülüşüne ömrümü sunmak varken
bir ömrü nasıl da o gülüşe yitirdim
ne ara kalbim atmaya başladı
"hani gözyaşım bir daha akmayacaktı"
o şarkıları derdime deva etmek varken
devamım o şarkılardaki dert mi olacaktı
ne ara tutuldum senin güneşine
hani günü geceye çevirircesine
dayanamıyorum, uyanıp da seni görmek varken
gördüğüm uykunun sen olması gerçeğine
ne ara kaybettim umudumu
hatırlamıyorum inancımı nerede unuttuğumu
bu şehri ellerinde dolaşmak varken
ellerinde dolaştı ruhum, şehir mi?
o çoktan kabullendi yokluğumu
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder