aramız soğuk olabilir
yine de evi sıcak tutuyorum
sen
ister yağmurdan kaçarken
istersen ömrün biterken gel
bıraktığın günde
bekliyorum

Audioslave - Like a Stone (Official Video)

Aerosmith Armageddon I dont want to miss a thing

Bon Jovi - Always

devam

beyazlar ilk günkü kadar beyaz
siyahlar kanla kaplı

beyazlar
renklilerle aynı makineye atılmamalı

beyaz kiri daha az gösterir derler
gerçi o başkaydı

düşsel 2

kelimeler acaba
birleşerek mi çoğalır
bölünerek mi?
ya toplumlar ?

cevabını bilip
cevabını vermediğimiz şeyler bunlar

karanlık bir ekrana
elektrik gelmesi mucize değil ki
tanrı kavramına bağlanalım
mucizelere bağlananlardan
daha mı aciziz
yoksa onlar mı daha aziz ?

ölümün pençesindeyiz
kimimizin beyni nasır tutmuş
-anlamasam da nasıl olmuş
anlamıyor neler olduğunu
kimimiz de acı içinde
pençe girmiş ciğerlerini
kapatmaya çalışıyor dumanla
ve daha ne saçma faydasız
aşklarla
acıyı sevmeye başlamışız ama
ikimiz de

gece çabuk geliyor son zamanlarda zaten
doğrusu gündüz daha çabuk bitiyor
biliyorum...biliyorum
merak ettiğim gece geliyorsa ölüm
acele ettiriyor mu bazı şeylere
kahrolsunlar diye

zaten
cevap aramadım hiç
soru sormayı seviyordum
düşünmeni hayal ettiğim
gecelerde

düşsel olmaz

sevgili beynim, insanlar seni aldatıyor

bir dost

günlerce aç kalabilirim, tabii ki önce ölmem gerekiyor

yarın günlerden pazar

acaba yağsa şimdi kar

cumartesi olur mu pazar?

köle pazarında para üstü verilirdim gibi hissediyorum bazen

sonra geçiyor

hep geçmez mi zaten

ben susarken iyiydim

konuşmamı siz istediniz

kötü sizsiniz

ben sadece şu anda aklıma gelmeyen bir kelimeyim

insanlar değişiyor

kötülükler gelişiyor

acı hep aynı

yıkılan binalar

ölen insanlar

gülen insanlar

yapılan lüks binalar

aklım almıyor

*

aklıma gelmiyor

*

aramızda geçen konuşmaları hiç hatırlamıyorum artık

aklımda hatıralar

ben bağırıyorum sen ağlıyorsun

üzerimde çizgili gömlek

üzerinde çizgili gömlek

ben ağlıyorum sen kaçıyorsun

kimseye bilerek kötülük yapmayacağımı biliyorsun

ve benden hala baba olmamı bekliyorsun

yanılıyorsun

my immortal

güzeldi 

işe bak

halen daha güzel

daha güzel

ama özel mi? orası işte tam orası 

tartışılır

gelsen de tartışsak

kabuslar yaratacak bir bilinçaltım yok

kabuslar yaşatacak bilincim var

kamyon arkası yazısı gibi oldu

salla zaten okuyan yok..tu

her başarılı erkeğin arkasında bir kadın vardır

misal

sigarayı icat eden adam

içkiyi bulan adam

şair adam

misal

neler geçiyor şimdi aklından

bir nokta da sen koysan

seni bekleyeceğim günleri

bekleyip duruyorum şimdi

yıldızlar
şimdi kanatlarının altında

1 aralık daha

sevmeye en yakın duyguların

köşesinde bir başıma

demleniyorum, kısık bakışlarla

nerede şimdi deniz

nerede gökyüzü

sen dururken öylece karşımda

nerede sözcükleri biriktirdiğim yıllar

nerede kalbimi gömdüğüm mezar

dururken öylece senden kaçtığım yollar

çoktan kaybedilmiş bir savaşın

orta çağlarında

düşüyorum, sessiz çığlıklarla

nerede şimdi evimiz

nerede çiçekler

ölüme bakarken

hayır ! kollarımı uzatmışken ona

nerede kaybedecek bir şeyi olmayan gençliğim

nerede bizi bekleyen hazan

çırpınırken öylece seni umduğum rüyalar

daha geçmeden gitmiş bir hayatın

yüzüme çarptığı dalgalarda

savruluyorum, mavi kabuslarla

nerede şimdi ayak izlerimiz

nerede su ve toprak

ben yavaş yavaş biterken

kabullenişmişliğin kucağında

nerede hani o içimize attığımız

dumanlı hatıralar

eski

eskiden ne güzel zamanlar vardı,
ancak herhalde pek tutulmadı
zamanla da tedavülden kaldırıldı

şimdiki günlerde hep bir ekşilik
hatta bir parça eksiklik
beklemiyoruz bile zamanı
eskiden günlerin bir anlamı vardı
şimdi değişik olan tek şey adları

hikayem

rüzgar esti kalbime

üşüdüm

sarılacak kimse yoktu

seni hatırladım

yağmur yağdı düşlerime

ıslandım
anlatacak kimse yoktu
seni andım

şimşek düştü gençliğime
yaralandım
çağıracak kimsem yoktu
seni sayıkladım

karlar düştü üzerime
dondum kaldım
kurtaracak kimse yoktu
sende saplı kaldım

sana benzettim bugün

yanımdan geçip giden 

kesit

kestiğim cümlelerin arasında

bir parça ışık sızardı dışarıya

sana uzanabilecek parlak olmasa da

fark ediliyordu köhne karanlığımda

umut denecek kadar ısıtmazdı içimi 

ancak, 

beni öldürecek kadar küçük de değildi

ömrüme vurulmuş bir kilit gibi

gözlerinin rengi gibi

kaybolmuş bir ilkbahar mevsimi gibi

var olduğunu anladığım gün

hiç bitmeyeceğini öğrendiğim

zerafetle süslü hasretin gibi

bir paçamı yakardı

yaktığı yerden beni fırlatıp

fırtınaya karıştırıp

yine senin önüne 

dizlerinin en diplerine atardı

peki şimdi kessem damarlarımın mavisini

madem karışmışken söz ve gözlerinin rengi

yüzüme fırlayacak kanın tadı, anımsatır mı seni ?

ölümün kesif kokusu ne kadar doldurabilir ki geceyi

ne anlamı var ki

ağır ağır sızarken kan bileklerimden

geceyi dolduran "biz" değilken

sözlerim bitmeden ışıklar sönerken

ne anlamı var 

yokluğunda sürdürülen varlığın beni umursamazken

Sons Of Balaur - Invocation (Official Video)

Lacuna Coil - Take Me Home

DEVILMENT - Under The Thunder (OFFICIAL TRACK & LYRICS)

BELPHEGOR - Conjuring The Dead (OFFICIAL MUSIC VIDEO)

Skylar Grey - Kill For You (Audio) ft. Eminem

an

sen hafifçe gülümseyip
geçerken yanımdan
benim için hiç geçmedi
hiç bitmedi o an

ne varsa yaşanma ihtimali olan
ne yoksa dert tasadan bize kalan
şimdi cennet içinde cehennem
herşey senin kokunla bezeli bir an

ve bunları ortasında kalan
bir çift umut, yaşlanan
bir damla yaş ağırlaşan
bir güzel söz, saklanan

Gece,arka sokağın yalnızlığı bir başka kokuyordu, sokağa adımını veren sevgilinin gözlerideki ayrılığı hemen tanıdım. Kendisi bir zamanlar benim yoldaşım olmaktan çekinmeyen karanlık bir zaman diliminin tadına karışmış ve şu an benden ayrılmak için kelimle seçiminde bulunan kadına rast geldiğim güne kadar görevini layıkıyla yerine getirmişti.
"Anlıyorum," dedim sıkıntımı gizlemeye çalışmadan.
"Hayır...Nasıl?" dedi gözlerini kırpmadan.
Büyütecek bir geleceğimiz olmadığını şimdi ona anlatacak ben miydim? Gülümsedim. Hiç beklenmeyen anda kalbe dokunan sinir uçları gerginleştikçe iç organları parçalar ve dudakların gülümsermişçesine kıvrılmasına neden olur.
"Bir ara eşyalarını alırsın. İyi geceler."
"Peki."
Lafı uzatmamı bekliyorsa da, burnumu çeke çeke yol üstündeki masum taşlara tekme atmamı umuyorsa da benden koptuğu vakit boş bir hevesin azgın kucağına oturduğunu söyleyebilirim. Bu hevesler zaten ilişkimizde hep yatağın baş ucunda duruyordu. Bir zamanlar nida içerisinde sahiplenme eki kazanan kadının ise fark etmediği şey benim fark ettiklerimin fazlalığı olmuştu.
"Keşke," diye geçirdim içimden yarı bilinçsiz halde "Keşke çayı fazla demli sevdiğim için ayrılsaydın benden, hem bir isim vermiş olurduk sevgisizliğe hem de soranlara anlatması kolay olurdu şirretli geçimsizliğimizi."
Bir ağaç dibine kurulup tüm kötülüklerin anasına saygılarımı sunmaya başladım. Sevgim, vücudumdaki alkol seviyesiyle doğru oranda artarken hayal kırıklığı ve nefretin gözlerime kattığı ağırlıklar yavaş yavaş kendini şaraba karıştırma arzusuyla dudaklarıma süzülmeye çalıştı. İşte soruların gelmesi de sorunların yan etkisi olarak tam o anda tezahür etmeye başladı.
Hangi terazi ölçebilir insan duygularını?
Şu anda nasıl bir mesafe ölçütü doğru sonucu verebilir ki sarhoş benliğim ve bencilliğin arasında? İkimizin arasına girebilecek kadar büyük müydü bu dünya?
Hangi dili kullanmalı insan saçmalarken yahut daha kötüsü saçmalığı anlatma derdine kapılmışken.
"Özlemek güzel olacak lan aslında, özledikçe daha geç yaşlanmaz mı insan," dedim gözlerimdeki ihaneti tenimdeki boş vermişliğe silerken yamacıma is gibi sinmiş bir kediye.
Sabah gözlerimi tanımadığım bir odada açıp, istemsizce böbreklerimin alınıp alınmadığını kontrol ederken kedinin bana gülümsediğini hatırladım ve hemen ardından kafama inen darbenin keskin acısını.
                                                                           1

Gözlerimi açtığım odanın ağır vanilya kokusu az kalsın beni tekrar bayıltacaktı ki son bir gayretle doğrulabildim.Uzamaya yüz tutan saçlarımı parmaklarımla aralayıp başımın ağrısının fiziksel yansımasına hafifçe dokunmak ağrıyı arttırmaktan ve kelime dağarcığımda olduğunu dahi bilmediğim küfürlerin ortaya çıkmasından başka bir işe yaramadı. Birkaç dakika sonra algılarımın eski haline dönmeye başladığını düşünürken ve olan biteni anlamaya çalışırken telefonla konuşan bir kadın sesi tarafından tekrar soru işaretli cümlelere ve bol ünlemli hislere kendimi maruz bırakmaya başladım.
"Neredeyim," demek için ağzımı açtığımda sesimin çıkmadığını fark edip ellerimi adeta vanilya kokusuyla yıkarcasına yüzüme sürdüm ve kadının eflatun rengi sesine dikkat kesildim. Heyacanlı fakat tane tane anlattığı olaylar sanırım benimle ilgiliydi, etrafımda benden başka kafasında kocaman bir şişlik olan kimse yoktu nihayetinde.
"Hande, tamam ben salağın önde gideniyim de Allah aşkına o adamın bizim yerimizde ne işi vardı aklım bunu hala almıyor. Evet ya aynı renk aynı tip gömlek vardı, ya kızım saçı bile aynıydı diyorum sana..."

üzerime sinen kan ve sigara kokuları başımı döndürmeye başladı. işin komik tarafı tam olarak kaç tane sigara içtiğimi hatırlasam da bugün cehenneme gönderdiğim adamların sayısını bilmiyorum.on kişiden fazla olması lazım, aksi halde üzerimi bu kadar batırmak yavaş yavaş işimin bittiği anlamına gelir.
birini gözünden vurmuştum, üç tanesini kalbinden, önce ayaklarını parçalayıp vücuunun gelişi güzel bölgelerine kurşun yağdırdığım dörtlü grup, sonraki üç kişiyi de kafasından vurmuştum galiba... sadece on bir ceset ve yirmi altı izmarit...
yaşlanıyor muyum acaba?
siren sesleri yaklaşıyor. koşmak istemiyorum.şuraya uzanıp biraz kestirsem sabah gözlerimi morgda mı açarım acaba ? öyle ya buraya gelen polislerin üzerimdeki bunca kana ve çelimsiz vücuduma baktığında görecekleri şey uyuyan değil ölü bir adam olacağına adım gibi eminim.
keşke arabamı o kadara uzağa park etmeseydim...
bu geceki tek pişmanlığım bu.


                                                                       1. Kısım

Takım elbiseli adam üstü başı kan içinde olduğu halde koşmaya başladı. Ne olursa olsun polislerin aptallığına güvenmeyecek kadar aklı başındaydı. Megafondan "etrafınız sarıldı, hemen ellerinizi başınızın üzerine koyun ve dışarı çıkın," anonsu duyulduğunda arabasına ulaşmıştı bile. Derin bir nefes aldı ve evine doğru ağır ağır sürmeye başladı.
 

sen gittiğinden beri
çay demlemez oldum

karşımda duran sensizliğe bakıp iç çektim.baktığım şey boyası dökülmeye yüz tutmuş tavandan başka birşey değildi ve saat daha sabahın yedisiydi.yani işe gitmem gerekliydi. çoktan vaz geçtiğim şeylerin arasına ki yemek yemek de bunların içerisindeydi henüz bilgisayar oyunlarımı eklememiştim. o yüzden gidip para kazanmam lazımdı. bu kadar basit. heyecanımı yıllar önce yıkılan bir binanın altında bırakmıştım. oyunlar ise bu yıkıntıların arasından kırık aynaların yansıttığı gölgeleri zihnimin bir köşesine hapsetmemi sağlayan birer araç haline gelmişti.  

"kaslı vücudunu saran parlak zırhlar içerisinde ejderhalarla savaşan ve güzel kadınları büyücülerin ellerinden çekip aldığı gecelerin sabahında artık rengi solmuş siyah gömleği,dağınık saçları ve sersem bakışlarıyla metrobüs kuyruğunda bekleyen bir adam " ekşi sözlükte ismimin tanımı olabilirdi gayet. 

Vaziyet

Düşün bir, çocuk olmuşsun
Ellerin soğukta, kalbin akdeniz
Zaman umrunda değil, mekan kimsesiz
Keder nedir bilmiyorsun
Düşler icindesin nöbetsiz
Derken bir ses kulaklarında
İnsanlıktan habersiz
Büyüklerin kavga etmiş nedensiz
O yüzden yanmış gecen
Yıkılmış duvarlar üstüne
Paramparça annen baban
Kopmuş tuttugun eller
Köpeklere yem olacak seni seven yürekler
Binemeyeceksin bir daha salıncağa
Çocukken çocuk gibi korkusuzca
Yine seni gösterip ağlayacak spikerler
Olup olacağın ancak ve ancak
Ertesi gün unutulacak bir haber
Düşün bir bunları
Ve bırakmak istediğin yarınları

köşebaşı cinayetleri -1 Giriş

yağmurun ıslak merhametine o kadar ihtiyacım var ki şu an. ateşlerin ortasına atıldığımdan beri kaç zaman geçti bilmiyorum ama...artık ne tanrı'dan yardımcı olmasını diliyorum ne de insanların sığ vicdanlarına sığınma acizliğini gösteriyorum. tek istediğim üzerime düşecek birkaç soğuk damla ve peşinden geleceğini bildiğim ölümün kucağına kendimi bırakacak kadar güç.

güç benim hiç sahip olmadığım birşey olduğu için yağmuru bekliyorum.bana imkansızı göstersin diye.

eskiden beri zayıftım, bu zayıflığı size tarif edebieceğimi sanmıyorum. bunun için ancak ne yaşamayı ne de yaşamdan kopmayı beceremeyen birinin gözlerinin içine bakıp orada göreceğiniz şeylere duyacağınız tiksintinin ve ufacık bir acıma duygusunun içinizde açacağı ve zamanla kapanacak bir çukura dalmanızı önerebilirim. şu noktadan sonra okuyacaklarınız da zaten bu çukurun içerisinden gördükleriniz olacağı için isterseniz şimdi yazıyı kapatıp iki dakika sürecek bir zaman kaybının tek saniyelik yasını tutabilirsiniz.

sizi anlıyorum.

anlamak ama anlamlandıramamak konusunda çektiğim sıkıntılar, saçmalıkların günlük hayat içerisindeki değer yargıları ile çıkara dayalı ilişkisi beni daha çocukken tüketmeye başlamıştı.iyi veya kötünün aşık olabildiği ve kaybedenin her zaman bile isteye çoğu zaman ise güle oynaya sığındığı bu aptallık dünyasında güçlü olmanın anlamı neydi?

kazanmak mı? 

neyi?

bana cevap verin güçlü olmak önce değerli şeylere sahip olup sonra da onların değerini sıradanlaştırmaktan başka nedir? 

anlamı neydi? ben anlamını asla çözemedim, ilginçtir insan gücün doğasını anlayıp -biat edip- ona doğru amaçlar edinemezse sonuç olarak güce sahip olamıyor ancak bunun yanında yine aynı insan ve peşi sıra binlerce güçlü "kişi" tek bir elin çekmesiyle zayıflığın en dip noktalarına çekilip bahşedilen sona kadar orada, soğuk ancak yanan farazi ruhların bir parçası olarak kalabiliyor.

işte şu an benim olduğum yer de bu dipsiz hiçliğin odak olmaktan çok uzak noktalarından birisi. 

ama bugün elimdeki 45'lik ve karşımdaki takım elbisesi kanlar içinde oturan adam arasında geçecek son bir konuşma yağmuru yağdıracak.

inanıyorum.

Ich Tu Dir Weh

gecenin en üç saatleri
giden, gitmiş çoktan
artık sırlar bile sıradan
nefesim ve sigaram
tartışıyor uykusuzluktan

bir hikaye anlattım

tanımadığım kadınlara

hepsine sen gibi baktım

bipolar13123

https://www.youtube.com/watch?v=zLmspcgrYrY

ne istediğimi bilmiyorum

birşey istiyor muyum?

bilmiyorum..

normal hissetmek, belki

öyle ya

eski ben normaldi

biraz aptaldı belki

sessizdi

yalnızca kitap okur

yalnızca gülerdi

belki mutluluktan değil de

mutsuz olmadığı için

veya bu ikisi arasında

dengede kalabildiği için

neden şimdi birdenbire

üçüncü tekil kişi ilan ettim kendimi

o günlere dönmek mümkün olmadığı için mi?

yoksa o beni artık tanıyamadığım için mi?

bazen yalnızca

bir sebep arıyorum yoklukta

bu sebep ya insanlar oluyor

ya kader

ya da sadece

geçip giden saatler...

kötüyüm ve gittikçe

kötüleşiyor geceler

ağlasam belki

susar aklımdaki ölüler

ağlayamıyorum

ölüleri uyandırmak

dokunuyor insanlığıma

sadece susarken

ve hissederken anlıyorum

yaşamaktan bıksam da

ölemiyorum

...

sinirlenemiyorum

sinirlensem üzülecek birisi var

üzülemiyorum

üzülsem ağlayacak birisi var

seviyorum

sevdiğimden tek emin olduğum şey o iken

emin olamadığım şeyleri sevemiyorum

yılları harcadıktan sonra

ne olacak

beni nasıl bulacak diye düşünüyorum

kafamda bir mermi

kafamda bir ayrılık

ruhumda yalnızlık

kalbimde boşluk

nasıl olacak

ben kendimde değilken

kendim ne halde kalacak

elimde değil

elimde değil

kalbim tükenircesine

açlıktan ölürcesine

ciğerlerim sökülürcesine 

seviyorum 

elimde değil

yüzüm hastalıklı

yanıyor dilimin ucu

bir çöplük oldu bedenim

her yerde senden artanlar dolu

bekliyorum

elimde değil işte

yitirdim aklımı üç bin gün önce

her dakikasını sana adadım

her saniyesinde sana yalvardım

her anında seni andım

özlüyorum

153532

bitmesini ben istemedim

kafanda biten bir masala

son noktayı koymaktı işim

giderken müsade istemedim

o kadar kelimenin içerisinden

zaten "gitme" demeyecektin

arkamdan ağla istemedim

ölüp gitmemi görmeyeceksin

pisliğin teki pek tabii olabilirim

seni bir kez daha görmek istemedim

ama sana aşık olmak

bin kez daha üstelik...cezamsa severim

saçma bir intikam rüyası

adımladım bu gece

tüm kalabalık caddeleri

yağmur yağdı ıslandım

çamurlara sıçradım

ve gülümsedim 

bir çocuk gibi

çocukları sevmezdim halbuki

oturdum yalnız başıma

benden de yalnız gözüken bir banka

yalnızlığımızı paylaştık sigarayla

gözüm ilişti çakıl taşlarına

evcil taş olur muydu acaba?

ceplerime doldurdum onları

uzağa fırlattım sigaramı

zaman yalnıza da geçiyordu

zaten

o da biliyordu

gitmem gerekiyordu

gece bu vakitler oldu mu

sabah olmuyordu

ismimi kazıdım banka

kalktım müsade istemeden

yola düştüm yeniden

bir kadına rast geldim giderken

gülümsüyordu pencereden

gülümsedim, el salladım hatta ona

kaçtı, gitti içeriye 

kapattı perdeleri sıkıca

elim havada kaldı 

hoşçakal dedim usulca

ve gülümsedim

kadını tanır gibi

tanıdıklarım beni sevmezdi halbuki

evin önü beni çağırdı sanki

yandı bir sokak lambası

işte orada, karşımdaydı

kocasının arabası

kocaman bir gülümseme kondurdum arabaya

evcil çakıl taşlarıyla

rüzgar önüne katıp

sürüklese beni

bıraksa 

2989

bugün 2989
yarın 2990
saymayı bırakmak lazım aslında
daha fazla uzatmadan

tükendi sözlerim dumanla

karıştı gözlerim boşluğa

bir yanım alıştı yalnızlığa

Yaşar - Beş Dakika Bekle Git

yanında yoksam gitme

yarın da yoksam bekleme

ölüm bir kadeh şarap

aynı günde doğmuştuk

beni erken gömdüler

zar zor kavuşmuştuk

gitmedim mi

bir çift gözüm vardı
baktın da görmedim mi
ufacık bir kalbim vardı
sevdin de sökmedim mi
aklım bi karış havadaydı
yitir dedin de yitirmedim mi
üç günlük ömrüm vardı
istedin de vermedim mi
masamda fotoğrafın vardı
güldün de gülmedim mi
nefesimde ismin vardı
tut dedin de ölmedim mi
aramızda sırat köprüsü vardı
geç dedin de geçmedim mi

saçların dolanmıştı damarlarıma
kes dedin de kesmedim mi
başım düşerken omuzlarına
gör dedin de en güzel düşümü
görmedim mi?

parmaklarım değdi saçlarına

ışıkları kapatsana

korkma

tek dal sigara kadar

zararım dokunmazdı sana

bu son

bu son hatıra
son sarılma
son kez dokundum
hayata

bu son kasırga
son kırılma
son kez boğuldum
aşk'a

bu son iltica
son kavuşma
son kez soludum
sınırlarında

bu son damla
son kahkaha
son kez savruldum
ruhuna

bu son kıta
son nokta
son kez kavuştum
yalnızlığa

ninni

bak, gülümsedi bir yıldız bize

çiçekler açtı yüzünde

haydi uyu sen de

rüyalar konsun geceye

bak, göz kırptı ay dede

selam söyledi kalbine

haydi uyu sen de

güz düşmesin geceye

bak,uyuduk biz de

ellerin, ellerimizde

haydi uyu sen de

sen sesten korkma diye

nabzın atıyor kalbimizde

öfke

kırmızı başlıklı kızları
kurban eder olduk kurtlara
el ele tutuşmak haram da
tecavüz farz mı kitabınızda

daha baharı görmeden
yenik düştüler zamana
bir kaldırım köşesinde
vuruldular "adam"larca

nerede yalan
neydi doğrusu
iki heceydi sadece suçu
çocuk yada kadın demeden
katlettiniz masumluğu

git ama gitme

bırak peşimi
gideyim
üzdüysem affet
gençtim
sersemdim
sevmiştim

bırak canımı
öleyim
ister dua et
ister şükret
anlamamıştım
korkaktım
aşıktım

bırak ellerimi
yiteyim
falları ve
nasırları süpüreyim
bir elma peşinde
zehire bileneyim

suçlu

nasıl bir bahar bu
gözlerin yine bulutlu
dudakların kupkuru
yalanların huzurlu

hatıra mıydı, hayal mi o renkler
yalan mı söylüyor takvimler
ya eteğindeki çiçekler
onlar da mı bize küstüler

sorun değil, ben yine üstlenirim suçu
adını söyler, yazarım sonumu
beraber ölmek istedik de
bir arada yaşamak zordu

sonra
sen uzaklaşırsın
yeniden bahar gelir ayaklarına
ve ben mutlu olmayı öğrenirim
azıcık ısınmak için
ciğerlerimi yaka yaka

23.28

kalemin tükendiği noktadayım
uzaktakilerin, uzak dediği yerde
dervişin dilindeki lokmadayım
oysa varırım...sanırdım gönlüne

dizlerinden çıkan isyandayım
yar için vaz geçilen serde
yersizken suçlanan kuyudayım
sorarım
ne garezi olacak ki peygambere

nefesin değmediği bir candayım
nefessizken de düşülürmüş derde
renkleri solmuş bir odadayım
sev diyorum karşımdaki sevgisize

The Cranberries - Promises

sadece ölebilsek arkamızdan sövdürmeden ya da birilerini güldürmeden kurtulabilsek şu sefaletten

— cem (@cem_barmanbek) 10 Ocak 2016

Balığın çirkin tarafından yemeğe başla

Saçlarını örmeye devam ederken, yanında tüm çıplaklığıyla uzanan adama ;

-Neden böylesine mutsuzsun? diye sordu.

-Çok şey anladım, ancak anlatacak kimsem yok.

-Bence her şeyin doğrusunu bildiğini düşünme

-Yanlışların da pek çoğunu tecrübe ettim, boşver.

Kadın boşvermek için bir çaba göstermeyecekti. Güzel bir gece geçirme hedefine ulaşmış, patronu olacak şıllığın üstüne yüklediği sorumlulukları, kısa bir süre için de olsa, zevkin doruklarına ulaştığında göremez olmuştu. Açıkcası barda sohbet ettiği o karamsar adamın yatakta böylesine hünerli olması onu şaşırtmıştı.Bu tip adamlar genellikle hayal güçlerinin peşinden koşar, kendilerinden başka kimseyi de cinsel organlarına yaklaştırmazlardı.

"Çok fazla kadın oldu mu hayatında," diye sordu istemsizce.
"Yeteri kadar." Adam uykusuna geri dönmek istercesine kısa cevaplar vermeye devam ediyordu.
"Görüşmek istersen telefon numaramı komidinin üzerine bırakıyorum," dedi kadın son bir ümitle. Adamla duygusal bir bağ kurmak istemese de birkaç güzel saat daha geçirmeleri için çabalaması gereken kişinin kendisi olduğunu anlamıştı.